αφυλοφιλόξενώ

το σουτιέν μου μ'ενοχλεί
η τσάντα μου παραείναι βαριά
      -αν και στην ελαφρότερη βερσιόν της χρονιάς που προηγήθηκε-
αυτό το σπίτι άδειο και ξαναγεμισμένο μοιάζει περίεργα
αφιλο-φιλόξενο
χαχ, κοίτα να δεις: αφυλοφιλόξενο
                     -μικρή το 'χεις κάψει, πάψε.

λιώνω κι όλο εξατμίζομαι
τα ρούχα μου φαρδαίνουν
τα μαλλιά μου όλο και σπάνε περισσότερο σε αυτές τις μπούκλες που βασικά είναι έλικες dna
-έχετε ξαναδεί ινδιάνα με μπούκλες;-
έχουμε χάσει όλα τα πλάνα μας
και αυτό ειναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα

αυτό το καλοκαίρι φαντάζει
πολύ πραγματικό
και άστατο
μα
μετά τα ΄όσα πέρασαν δεν έχω πια να φοβηθώ

τα μεσημέρια είναι τόσο γλυκά
η μουσική είναι η μήτρα
μη μου φεύγετε αγάπες μου θα κλάψω
κι ας επιμένω
να χορεύω πάντα μόνη.

overall
θέλουμε να φτιάξουμε αυτην την σπηλιά
λαγούμι;
φωλιά;
πατάρι;
κάτι τελος πάντων
θα σέρνουμε εκεί μέσα τις λείες μας
και θα τις αγαπάμε.

shake
rocking
μασαζάκι
για τις τσίτες
και τις αδυναμίες μας.

το σύνδρομο της κυψέλης                      (κατα της Στοκχόλμης)
"ελάτε να σας υιοθετήσουμε"
"περνάμε υπέροχα όσο σας χρησιμοποιούμε"

υ.γ.
she said "i want you to be a special furniture in my weird  living (room)"