θέλω να παγώσουν όλα
θέλω να μην ξέρω πως γίνεται αυτό το “σκέφτομαι”
θέλω να μην αμφιβάλω
για λίγο
έστω
να μην αναρωτιέμαι να μην φοβάμαι
να μην αγχώνομαι
θέλω λίγο να ξεκουραστώ
και δεν μου φτάνει ο ύπνος
όχι ότι τον χορταίνω
αφού οι φρίκες και οι κρίσεις
δεν ρωτάνε απλά μπουκάρουν
άσπλαγχνα
για λίγο να ξεχάσω
για λίγο
δεν θέλω να ξέρω
ούτε τί είναι αυτό το άνθρωπος
ούτε τί είναι αυτό το μέλλον
δεν θέλω να ξέρω
να σκεφτώ
δεν θέλω
δεν θέλω
μη
μη
απλά
όχι.
όχι να μη το βοηθήσουμε κάπως
αν ήταν για βοήθεια
έμαθα σήμερα πάλι
να δένω γερούς κόμπους το σκοινί
απλά δεν θέλω
απλά
πλιζ
θα στο χρωστάω
για λίγο
πάρε με απο δω
και το εδώ
είναι ό,τι έχει μέσα το μυαλό μου.
αντίο
για λίγο
ελπίζω
κάποια πράγματα δεν πάνε διακοπές
οι φρίκες
τα πιστεύω
οι συνειδήσεις
η ύπαρξη δεν γνωρίζει διακοπή
εκτός του θανάτου
και ίσως αυτό να με φρικάρει
ή
αυτό να με κάνει να εναποθέτω εκεί
την τελευταία ελπίδα
που ανταγωνίζεται την κατσαρίδα
στην αντοχή
μα
θα χάσει,
δεδομένο
ψέμα και το αεροσόλ
οι απολυμάνσεις
τα εντομοκτόνα
μάλλον λίγο πιο ψέμα
απ’ τα βαζάκια χρυσόσκονης
και τα φτερά που μας πούλησαν.
