έι έχω καιρό να υπάρξω εδώ
αλλά αφού έτσι είναι ας πούμε αντίο
οι σκουριασμένες αναρτήσεις μου κάπως δυσκολεύονται
έχω πολλά να διαχειριστώ
αλλά έχω έντονα αυτην την αίσθηση πως δεν πάω πίσω
-τίποτα δεν πάει πίσω-
θα ήθελα οι άνθρωποι να 'ταν απλούστεροι και ξεκάθαροι
να μην μου άφηναν περιθώρια και προσδοκίες που δεν στέκουν
αλλά κι αυτό τώρα μικρή σημασία έχει
τα πράγματα θα στρώσουν
αυτό είναι το μότο
και πρώτη φορά
νιώθω πως όντως συνειδητά επιλέγω να περιμένω για να τα δω στρωμένα
για να κοιμηθείς πρέπει να στρώσεις
και γω τώρα
μαζι με αυτόν θα αρχίσουμε να (κάτα)στρώνουμε αυτή τη ζωή
μεγαλώνω και μ' αρέσει
αυτός ζητά να με μάθει
και γω τρέχω να με βρώ για να έχει διαρκώς κάτι να βρίσκει
και αυτή η συνθήκη μάλλον μας χαρακτηρίζει βαθύτερα
η ζωή που αχνοφαίνεται δεν είναι άμεσα ιδανική
αλλά μεγαλώνοντας καταλαβαίνω
πως κάτι στερείσαι για να ομαλοποιηθούν όλα
γίνομαι πιο ώριμη και πιο ειλικρινής
και κυρίως
δεν πάω πίσω
τίποτα δεν πάει πίσω και αυτό είναι το ευχάριστο
απλώς θα 'θελα κάπως να 'τρεχα το χρόνο
στο σημείο που το καράβι δένει πίσω στο λιμάνι
και όχι τη στιγμή που ξεμπαρκάρει
γαμώτο
τόσο εκτός εποχής που όλοι ανυπομονούν για τα ταξίδια τους
-τί να κάνουμε.
όσον αφορά αυτό το αντίο
θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή
τώρα δεν έχω χρόνο
σε καταλαβαίνω μερικώς γενικώς
αγχώνομαι επαρκώς διαρκώς
τέλος πάντων
άλλη στιγμή
τώρα έχουμε δουλειές που δεν θέλω να κάνω
αλλά πρέπει.
-
είμαι υπερβολικά χαρούμενη και νιώθω άσχημα γι' αυτό
δεν θέλω να το δεις
αλλά ούτε να μη το δείς
περιμένω να ξαναγίνουμε φίλες
είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αποφασίζω
πως δεν πρέπει πια να στερούμαι και να συμβιβάζομαι
πρώτη φορά που στέκομαι και λέω
"έχω το τώρα, δεν με νοιάζει το μετά, το μέλλον μου προκαλεί μόνο φόβο
και έχω ήδη αφήσει άπειρα πράγματα στη ζωή μου για μετά
γεμίζοντας πληγές και τραύματα
ζώντας συνετά ζώντας στο πρόγραμμα
και τώρα πρώτη φορά
λέω enough
αν όχι τώρα ίσως ποτέ
αφήνω πίσω τα πάντα
νιώθω πρώτη φορά
πως έχω ξεχτρεώσει τ' απωθημένα και τα τραύματα
πρώτη φορά τόσο ήρεμη και οριοθετημένη
πρώτη φορά πίσω απ' την πλάτη μου και κάτω απ' τα πόδια μου
όλα είναι ομαλά και τώρα απλώς πάω
είναι η τελευταία και η πρώτη χρονιά
συνάμα η έκτη
και τέλος πάντων απλά ένα ακόμα κάτι
για το οποίο θα μπορούσα να μιλάω ξοδεύοντας άπειρους χαρακτήρες
και αργώντας για άλλη μια φορά στο αποψινό μου ραντεβού
αλλά όχι
σε έμαθα πάρα πολύ
και μαλάκωσα πάρα πολύ
είμαι ένας δύσκολος γαμώ
δύσκολος άνθρωπος το ξέρω
μάλλον πιο ακατανόητη απ' όσο φροντίζω να επεξηγώ
και συ είσαι
και θα 'θελα να 'χα το χρόνο να σε αποχαιρετώ
κάθε μέρα
και να σου λέω όλα τα όμορφα και δύσκολα πράγματα που σκέφτομαι
/σκέφτηκα για σένα
αλλά δεν βοηθούν καθόλου αυτές οι συνθήκες
τους συναισθηματισμούς μου
θα σου τα πώ ήρεμα
πίνοντας καφε
όταν ξαναγίνουμε φίλες
κολλητή x roommate μου
τώρα ας πούμε γειά
ήταν δύο γάμησέτα χρόνια
-ίσως έπρεπε να βάλω τόνο σε κάθε συλλαβή,
ήταν ένας γάμησέτα και ένας πολύ μεταβατικός χρόνος
απλώς η αναδρομή στο πώς όλα ξεκίνησαν
με έχει αφήσει να απορώ
με το πόσο πάτο έχω φτάσει στη ζωούλα μου
τέλος πάντων
δύο χρόνια
που όμως κοίτα να δείς
μας έφτιαξαν
υπέροχες
σε αρκετά απομακρισμένα μονοπάτια
και επειδή όταν το δεις
θέλω να κλάψεις
θα θυμάμαι για πάντα
όλες τις στιγμές στο σαλόνι ή στο δωμάτιο σου
που τίναζες τα ρούχα να φύγει η αναρχία
που με κορόιδευες επειδή όλο σκέφτομαι και δεν κάνω
που τρώγαμε σως μπέικον
που με κορόιδευες που είμαι μια γιαγιά όλη την ώρα στο κρεβάτι μου
και κυριότερα
όλες τις φορές που προσπαθούσα να καταλάβω
αν τώρα σου έκανα εγώ κάτι
και θύμωσες
ή αν είναι οκ να διακόψω τη σειρά σου
κάνοντας τοκ-τοκ
και μη σταματώντας να μιλάω.
πάντα θα είμαι δω
για να ενώσουμε λέξεις ζωγραφιές
και τέλος πάντων
τις ζωές μας.
αλλά αφού έτσι είναι ας πούμε αντίο
οι σκουριασμένες αναρτήσεις μου κάπως δυσκολεύονται
έχω πολλά να διαχειριστώ
αλλά έχω έντονα αυτην την αίσθηση πως δεν πάω πίσω
-τίποτα δεν πάει πίσω-
θα ήθελα οι άνθρωποι να 'ταν απλούστεροι και ξεκάθαροι
να μην μου άφηναν περιθώρια και προσδοκίες που δεν στέκουν
αλλά κι αυτό τώρα μικρή σημασία έχει
τα πράγματα θα στρώσουν
αυτό είναι το μότο
και πρώτη φορά
νιώθω πως όντως συνειδητά επιλέγω να περιμένω για να τα δω στρωμένα
για να κοιμηθείς πρέπει να στρώσεις
και γω τώρα
μαζι με αυτόν θα αρχίσουμε να (κάτα)στρώνουμε αυτή τη ζωή
μεγαλώνω και μ' αρέσει
αυτός ζητά να με μάθει
και γω τρέχω να με βρώ για να έχει διαρκώς κάτι να βρίσκει
και αυτή η συνθήκη μάλλον μας χαρακτηρίζει βαθύτερα
η ζωή που αχνοφαίνεται δεν είναι άμεσα ιδανική
αλλά μεγαλώνοντας καταλαβαίνω
πως κάτι στερείσαι για να ομαλοποιηθούν όλα
γίνομαι πιο ώριμη και πιο ειλικρινής
και κυρίως
δεν πάω πίσω
τίποτα δεν πάει πίσω και αυτό είναι το ευχάριστο
απλώς θα 'θελα κάπως να 'τρεχα το χρόνο
στο σημείο που το καράβι δένει πίσω στο λιμάνι
και όχι τη στιγμή που ξεμπαρκάρει
γαμώτο
τόσο εκτός εποχής που όλοι ανυπομονούν για τα ταξίδια τους
-τί να κάνουμε.
όσον αφορά αυτό το αντίο
θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή
τώρα δεν έχω χρόνο
σε καταλαβαίνω μερικώς γενικώς
αγχώνομαι επαρκώς διαρκώς
τέλος πάντων
άλλη στιγμή
τώρα έχουμε δουλειές που δεν θέλω να κάνω
αλλά πρέπει.
-
είμαι υπερβολικά χαρούμενη και νιώθω άσχημα γι' αυτό
δεν θέλω να το δεις
αλλά ούτε να μη το δείς
περιμένω να ξαναγίνουμε φίλες
είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αποφασίζω
πως δεν πρέπει πια να στερούμαι και να συμβιβάζομαι
πρώτη φορά που στέκομαι και λέω
"έχω το τώρα, δεν με νοιάζει το μετά, το μέλλον μου προκαλεί μόνο φόβο
και έχω ήδη αφήσει άπειρα πράγματα στη ζωή μου για μετά
γεμίζοντας πληγές και τραύματα
ζώντας συνετά ζώντας στο πρόγραμμα
και τώρα πρώτη φορά
λέω enough
αν όχι τώρα ίσως ποτέ
αφήνω πίσω τα πάντα
νιώθω πρώτη φορά
πως έχω ξεχτρεώσει τ' απωθημένα και τα τραύματα
πρώτη φορά τόσο ήρεμη και οριοθετημένη
πρώτη φορά πίσω απ' την πλάτη μου και κάτω απ' τα πόδια μου
όλα είναι ομαλά και τώρα απλώς πάω
είναι η τελευταία και η πρώτη χρονιά
συνάμα η έκτη
και τέλος πάντων απλά ένα ακόμα κάτι
για το οποίο θα μπορούσα να μιλάω ξοδεύοντας άπειρους χαρακτήρες
και αργώντας για άλλη μια φορά στο αποψινό μου ραντεβού
αλλά όχι
σε έμαθα πάρα πολύ
και μαλάκωσα πάρα πολύ
είμαι ένας δύσκολος γαμώ
δύσκολος άνθρωπος το ξέρω
μάλλον πιο ακατανόητη απ' όσο φροντίζω να επεξηγώ
και συ είσαι
και θα 'θελα να 'χα το χρόνο να σε αποχαιρετώ
κάθε μέρα
και να σου λέω όλα τα όμορφα και δύσκολα πράγματα που σκέφτομαι
/σκέφτηκα για σένα
αλλά δεν βοηθούν καθόλου αυτές οι συνθήκες
τους συναισθηματισμούς μου
θα σου τα πώ ήρεμα
πίνοντας καφε
όταν ξαναγίνουμε φίλες
κολλητή x roommate μου
τώρα ας πούμε γειά
ήταν ένας γάμησέτα και ένας πολύ μεταβατικός χρόνος
απλώς η αναδρομή στο πώς όλα ξεκίνησαν
με έχει αφήσει να απορώ
με το πόσο πάτο έχω φτάσει στη ζωούλα μου
τέλος πάντων
δύο χρόνια
που όμως κοίτα να δείς
μας έφτιαξαν
υπέροχες
σε αρκετά απομακρισμένα μονοπάτια
και επειδή όταν το δεις
θέλω να κλάψεις
θα θυμάμαι για πάντα
όλες τις στιγμές στο σαλόνι ή στο δωμάτιο σου
που τίναζες τα ρούχα να φύγει η αναρχία
που με κορόιδευες επειδή όλο σκέφτομαι και δεν κάνω
που τρώγαμε σως μπέικον
που με κορόιδευες που είμαι μια γιαγιά όλη την ώρα στο κρεβάτι μου
και κυριότερα
όλες τις φορές που προσπαθούσα να καταλάβω
αν τώρα σου έκανα εγώ κάτι
και θύμωσες
ή αν είναι οκ να διακόψω τη σειρά σου
κάνοντας τοκ-τοκ
και μη σταματώντας να μιλάω.
πάντα θα είμαι δω
για να ενώσουμε λέξεις ζωγραφιές
και τέλος πάντων
τις ζωές μας.
