Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

γιαπ

είπα να γράψω κάτι
μετά το πρίν
και πρίν το μετά

δηλαδή για να σου εξηγήσω

κάτι τώρα που έχω αρκετά στοιχεία πάνω απ’ το τίποτα
και πολύ λιγότερα απ’ τα αναγκαία

που λες λοιπόν
σήμερα σκεφτόμουν πως ποτέ δεν με ενδιέφερε ο τζόγος ή το ποντάρισμα και θυμάσαι κάποτε
εγώ ήμουν μέσα στην ενασχόληση με όλα τα παρα-αθλητικά
αλλά ποτέ δεν μου έκανε κλικ
ούτε να προβλέψω ούτε να ποντάρω

θα το κάνω τώρα λοιπόν
κατεβάζουμε τις ενδεκάδες μας να παίξουμε
εσύ πιστεύεις πολύ στο ρόστερ μου
όποιος παίκτης και να παίξει για σένα είναι αστέρι
με βλέπεις να κοουτσάρω τις πτυχές μου
απορείς
γοητεύεσαι
με θαυμάζεις
νιώθεις μικρός

και γω;
εγώ σε φοβάμαι
γιατί έχω να παίξω τόσο πολύ καιρό
που καλά-καλά έχω ξεχάσει
ψάχνω τις εμφανίσεις μου
κι ας ειναι στάνταρ χρόνια τώρα

φοβάμαι να δω τα προγνωστικά κι ας είναι όλα υπερ μου

υπερ μου εννοώ, να γίνει αυτό που θέλω
που θέλω εσένα

εσύ απλά αρχίζεις να καταλαβαίνεις
και μου βάζεις θαυμαστικά
και μου εξηγείς με υπομονή
απ’ αυτή που εγώ δεν έχω
γιατί δεν μου χρειάζεται
γιατί είμαι πάρα πολύ γρήγορη
και συ με σταματάς
και μου λες πάμε πάλι
και γω προσπαθώ πιο αργά να σου μιλήσω
και μετά τραγουδάω, λέω ‘μπλιμπλιμπλιμπλιμπλιμπλα’
σε κοροϊδεύω για να σταματήσεις να σκέφτεσαι
και να κεντράρεις στα χείλη μου που είναι κεραμιδί απο φυσικό τους


μετά πάω σπίτι
παγώνω το χαμόγελό μου
θυμάμαι όλα αυτά τα πράγματα που είμαστε εμείς οι άνθρωποι
σε αποδομώ
σε αντιπαθώ
δεν θέλω πολύ να σε δω γιατί θέλω να με φιλήσεις πάρα πολύ
αλλά εγω δεν θέλω να κάνω τίποτα γι’ αυτό
μετά στεναχωριέμαι

θυμάμαι όλους τους λόγους που δεν θέλω
και καταλήγω να σε θέλω κι άλλο
τώρα
πολύ
και να μην φτάνει το αύριο.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

serenity

τ’ απόγευμα θα ‘ταν καλά να σε δω


ξέρω, ξέρω δεν γίνεται ούτε σήμερα
απλά να 
ήθελα να σου πω
ότι πάλι γαμήθηκα
ε μωρέ χτύπησα

κι ας έχω κόψει μόνη μου τ’ όνειρα
καταστρέφω μονίμως τα χέρια μου
και πλησιάζω αργά και σταθερά προς το λαιμό και το κεφάλι

“πέθανε χορεύοντας” καλύτερο απ’ το πέθανε απο πνευμονία εξ εισροφήσεως
δεν νομίζεις;

προσέχω μωρέ απλά
μερικές φορές σου τραβάν και οι άλλοι το σκοινί
απο μανία να σε κρατήσουν
το ΄χεις νιώσει ποτέ αυτό;

κάποιες φορές πρέπει να αφήνεις τον άλλο να πέσει μόνος πριν γαμηθείτε και οι δύο
δεν είσαι κακός
είσαι νοήμων
αλλά αυτό κανείς δεν το κατάλαβε ποτέ όσο και να προσπάθησα να το εξηγήσω

ντάξει έχω δυσκολία να γδυθώ και να αγκαλιάσω
αλλά έτσι κι αλλιώς 
έχω δυσκολία οπότε απλά τη σωματικοποίησα άλλη μια φορά

έχωτα πιο αστεία ψυχοσωματικά που έχω γνωρίσει
ψέματα
ξέρω μερικ@ ακόμα με παρόμοια κατορθώματα

είμαστε εμείς
τα δικά μας παιδιά που ΄χουν μάθει να ζουν
και ο θάνατος ολόγυρα μας φθείρει
 μη ανεκτά

θα ‘ταν καλά να τα λέγαμε
αλλά ξέρω
δεν πειράζει
ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που χαθήκαμε
που δεν βρεθήκαμε ποτέ τέλος πάντων

δεν το ελέγχω ακριβώς
ελευθέρως ρέουσα γραφή
σε μια γραμμή 
πολλά πρόσωπα
περισσότερες σκέψεις
ελάχιστες λέξεις
πφφ
σερένιτιζ

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

αντί να

πολύ γρήγορα δεν περνούν οι μέρες;

εσύ έχεις μια καινούρια αγάπη
όλο χάνεις κιλά κι αδυνατίζεις
εγώ ίδια σε βλέπω
ή μάλλον 
βλέπω αυτά που οι άλλοι δεν βλέπουν
και το αντίστροφο

ναι κύριε έξυπνε σπόντα ήταν 

“και το αντίστροφο” το λέω πριν απο σένα.

κύριε έξυπνε, δεν το περίμενες
ούτε γω δηλαδή-
πώς θα φτάσω εδώ να γράφω και ν’ αναρωτιέμαι
πως όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα
που πλέον δεν νιώθω τίποτα να ισχύει
μόνο παροδικά διάσπαρτα εναλλασσόμενα “είναι”

one glimpse and it passed
one glitch  and you are smashed 

που λες, δεν είχα χέρι
τώρα έχω
πάλι

και μαζί με χέρι όλο έχω κι άλλα πολλά πολλά πάρα πολλά
μόνο που δεν είμαι πια εθισμένη στην πρέζα

δεν τρυπιέμαι ούτε χτυπιέμαι -ούτε γαμιέμαι βεβαίως βεβαίως,
και όλα ίσως φαντάζουν φυσική συνέχεια

αλλά δεν ήταν έτσι
τίποτα δεν θα ήταν έτσι
αν δεν ήταν εκείνη
και αν δεν είχαμε φτιάξει
αυτό το παράλληλο σύμπαν
που μας χωρά καλά
τις νύχτες που περισσεύουμε και κοιτάμε λάγνα
κάθε πιθανή διέξοδο 

και όλα έχουν αλλάξει
πάνω απο μία φορά
δεν είναι ανάποδα
είναι αλλόκοτα

τα εγώ διαρκώς μικραίνουν
ή απλά γίνονται βάτραχοι απο φιλιά
για να τα ξεχνάμε
μέχρι να χρειαστούμε πάλι τον εγωισμό
εγώ τραγουδιέμαι αντί να φιλιέμαι
οπότε ό,τι κοντινότερο σε βάτραχο
οι ασκήσεις για τα χέρια στο χορό

είχα σπασμένο χέρι πίναμε μπάφους και ποτά
και χορεύαμε περιμένοντας καρτερικά
να μπουν τα αγαπημένα μας κομμάτια

και τώρα
τοιμάζουμε εκθέσεις
και σνομπαρουμε τις εξόδους που μας ένωσαν
γιατί αθήνα το νέρο βερολίνο
μπόιλερ η νέα πλατεία εξαρχείων

μόνο με τις κατσαρίδες ταιριάζουμε πλέον κι εκεί

πλέον δεν φοβάμαι να μιλάω για αυτήν
ουάου
είναι υπέροχο

όμως υπάρχει κι εκείνος
που τελικά ακόμα υπάρχει
γαμώτο.