αντί να

πολύ γρήγορα δεν περνούν οι μέρες;

εσύ έχεις μια καινούρια αγάπη

όλο χάνεις κιλά κι αδυνατίζεις

εγώ ίδια σε βλέπω

ή μάλλον 

βλέπω αυτά που οι άλλοι δεν βλέπουν

και το αντίστροφο

ναι κύριε έξυπνε σπόντα ήταν 

“και το αντίστροφο” το λέω πριν απο σένα.

κύριε έξυπνε, δεν το περίμενες

ούτε γω δηλαδή-

πώς θα φτάσω εδώ να γράφω και ν’ αναρωτιέμαι

πως όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα

που πλέον δεν νιώθω τίποτα να ισχύει

μόνο παροδικά διάσπαρτα εναλλασσόμενα “είναι”

one glimpse and it passed

one glitch  and you are smashed 

που λες, δεν είχα χέρι

τώρα έχω

πάλι

και μαζί με χέρι όλο έχω κι άλλα πολλά πολλά πάρα πολλά

μόνο που δεν είμαι πια εθισμένη στην πρέζα

δεν τρυπιέμαι ούτε χτυπιέμαι -ούτε γαμιέμαι βεβαίως βεβαίως,

και όλα ίσως φαντάζουν φυσική συνέχεια

αλλά δεν ήταν έτσι

τίποτα δεν θα ήταν έτσι

αν δεν ήταν εκείνη

και αν δεν είχαμε φτιάξει

αυτό το παράλληλο σύμπαν

που μας χωρά καλά

τις νύχτες που περισσεύουμε και κοιτάμε λάγνα

κάθε πιθανή διέξοδο 

και όλα έχουν αλλάξει

πάνω απο μία φορά

δεν είναι ανάποδα

είναι αλλόκοτα

τα εγώ διαρκώς μικραίνουν

ή απλά γίνονται βάτραχοι απο φιλιά

για να τα ξεχνάμε

μέχρι να χρειαστούμε πάλι τον εγωισμό

εγώ τραγουδιέμαι αντί να φιλιέμαι

οπότε ό,τι κοντινότερο σε βάτραχο

οι ασκήσεις για τα χέρια στο χορό

είχα σπασμένο χέρι πίναμε μπάφους και ποτά

και χορεύαμε περιμένοντας καρτερικά

να μπουν τα αγαπημένα μας κομμάτια

και τώρα

τοιμάζουμε εκθέσεις

και σνομπαρουμε τις εξόδους που μας ένωσαν

γιατί αθήνα το νέρο βερολίνο

μπόιλερ η νέα πλατεία εξαρχείων

μόνο με τις κατσαρίδες ταιριάζουμε πλέον κι εκεί

πλέον δεν φοβάμαι να μιλάω για αυτήν

ουάου

είναι υπέροχο

όμως υπάρχει κι εκείνος

που τελικά ακόμα υπάρχει

γαμώτο.