τ’ απόγευμα θα ‘ταν καλά να σε δω
ξέρω, ξέρω δεν γίνεται ούτε σήμερα
απλά να
ήθελα να σου πω
ότι πάλι γαμήθηκα
ε μωρέ χτύπησα
κι ας έχω κόψει μόνη μου τ’ όνειρα
καταστρέφω μονίμως τα χέρια μου
και πλησιάζω αργά και σταθερά προς το λαιμό και το κεφάλι
“πέθανε χορεύοντας” καλύτερο απ’ το πέθανε απο πνευμονία εξ εισροφήσεως
δεν νομίζεις;
προσέχω μωρέ απλά
μερικές φορές σου τραβάν και οι άλλοι το σκοινί
απο μανία να σε κρατήσουν
το ΄χεις νιώσει ποτέ αυτό;
κάποιες φορές πρέπει να αφήνεις τον άλλο να πέσει μόνος πριν γαμηθείτε και οι δύο
δεν είσαι κακός
είσαι νοήμων
αλλά αυτό κανείς δεν το κατάλαβε ποτέ όσο και να προσπάθησα να το εξηγήσω
ντάξει έχω δυσκολία να γδυθώ και να αγκαλιάσω
αλλά έτσι κι αλλιώς
έχω δυσκολία οπότε απλά τη σωματικοποίησα άλλη μια φορά
έχωτα πιο αστεία ψυχοσωματικά που έχω γνωρίσει
ψέματα
ξέρω μερικ@ ακόμα με παρόμοια κατορθώματα
είμαστε εμείς
τα δικά μας παιδιά που ΄χουν μάθει να ζουν
και ο θάνατος ολόγυρα μας φθείρει
μη ανεκτά
θα ‘ταν καλά να τα λέγαμε
αλλά ξέρω
δεν πειράζει
ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που χαθήκαμε
που δεν βρεθήκαμε ποτέ τέλος πάντων
δεν το ελέγχω ακριβώς
ελευθέρως ρέουσα γραφή
σε μια γραμμή
πολλά πρόσωπα
περισσότερες σκέψεις
ελάχιστες λέξεις
πφφ
σερένιτιζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου