κατάπινα λαίμαργα τις μέρες
για να φτάσω σε αυτή
που επιτέλους έγινα σαύρα
και χλαπάτσα
και όλο υγραινόμουν
για να με στεγνώσει ο ήλιος
που τα στεγνώνει όλα
-έλεγα για τη θλίψη αλλά τώρα
θα πώ και γενικά για το έξω συναίσθημα,
το κάνει να ατονεί
τόσο γλυκά
κερδίζει η θαλπωρή τα χρώματα.
αν το δέρμα μου κάνει το βλέμμα σου λάγνο
στα neon blue or purple lights
που να δεις, τίι κάνει ο ήλιος.
οι βελόνες μου έχουν ήδη
στερεωθεί καλά στο δέρμα σου
και έχω ήδη πλέξει τις μικρές θηλιές του σπάγγου
γύρω απ' τα δαχτυλά μου
τώρα θα σου δείξω πως χορεύουν
**θα είναι ηδονικά λυτρωτικό
σίγουρα καμία σχέση με αυτό που νόμιζα,
αλλά δεν διανοείσαι πόσο καλή είμαι σ' αυτό που τελικά θες**
είμαι σαν εκείνες τις δασκάλες που μισούσες
έχω μάτια παντού
αλλά ταυτόχρονα
τα μάτια μου σε κάνουν αόρατο
δεν παίζεις εδώ
δεν μπλέκεις
ναι μάλλον ναι ίσως ναι χαχαχα
θέλω πολλά πάρα πολλά, η ζωή στα θολά
σε γλιτώνει απ' τα πρίσματα τη μίμηση και τον καθρέφτη'
_αποκτάς το μεγαλύτερο ατού στην λεπτομέρεια.
σπίτι εξειδικεύομαι
στα πορτρέτα με κάρβουνο
και ήδη γίνεται ευδιάκριτη η μορφή σου
_
τα πρωινά μας
ποτέ δεν είναι αρκετά
και περιμένουμε το επόμενο που θα-
για να-
επειδή,
είσαι το μόνο που μπορώ να του μιλάω για μουσική
και αυτό μαρτυρά
όλα τα 'γιατί
ανάμεσά μας'
έχουμε δημιουργήσει
τον πιο όμορφο κόσμο.
υγ= αυτά τα ρούχα μου πάνω σου είναι σαν να σε περίμεναν.
για να φτάσω σε αυτή
που επιτέλους έγινα σαύρα
και χλαπάτσα
και όλο υγραινόμουν
για να με στεγνώσει ο ήλιος
που τα στεγνώνει όλα
-έλεγα για τη θλίψη αλλά τώρα
θα πώ και γενικά για το έξω συναίσθημα,
το κάνει να ατονεί
τόσο γλυκά
κερδίζει η θαλπωρή τα χρώματα.
αν το δέρμα μου κάνει το βλέμμα σου λάγνο
στα neon blue or purple lights
που να δεις, τίι κάνει ο ήλιος.
οι βελόνες μου έχουν ήδη
στερεωθεί καλά στο δέρμα σου
και έχω ήδη πλέξει τις μικρές θηλιές του σπάγγου
γύρω απ' τα δαχτυλά μου
τώρα θα σου δείξω πως χορεύουν
**θα είναι ηδονικά λυτρωτικό
σίγουρα καμία σχέση με αυτό που νόμιζα,
αλλά δεν διανοείσαι πόσο καλή είμαι σ' αυτό που τελικά θες**
είμαι σαν εκείνες τις δασκάλες που μισούσες
έχω μάτια παντού
αλλά ταυτόχρονα
τα μάτια μου σε κάνουν αόρατο
δεν παίζεις εδώ
δεν μπλέκεις
ναι μάλλον ναι ίσως ναι χαχαχα
θέλω πολλά πάρα πολλά, η ζωή στα θολά
σε γλιτώνει απ' τα πρίσματα τη μίμηση και τον καθρέφτη'
_αποκτάς το μεγαλύτερο ατού στην λεπτομέρεια.
σπίτι εξειδικεύομαι
στα πορτρέτα με κάρβουνο
και ήδη γίνεται ευδιάκριτη η μορφή σου
_
τα πρωινά μας
ποτέ δεν είναι αρκετά
και περιμένουμε το επόμενο που θα-
για να-
επειδή,
είσαι το μόνο που μπορώ να του μιλάω για μουσική
και αυτό μαρτυρά
όλα τα 'γιατί
ανάμεσά μας'
έχουμε δημιουργήσει
τον πιο όμορφο κόσμο.
υγ= αυτά τα ρούχα μου πάνω σου είναι σαν να σε περίμεναν.
