βαριέμαι
εσυ;
βαριέσαι όσο και γω;
διαβάζουμε τα ίδια οπότε
είμαι σίγουρη πως ναι
βέβαια βαριέμαι λιγότερο απο το να προσπαθήσω
να σε καταλάβω
αλήθεια
βαριέμαι λιγότερο απο αυτες τις σελίδες
να σε καταλάβω
αν είχα μία ώρα ζωής ακόμα
θα διάβαζα αυτό το βιβλίο
και σίγουρα
θα βίωνα την αιωνιότητα
τα μάτια μου δεν ρολάρουν απο την μία λέξη στην άλλη
αλλά σίγουρα ρολάρουν γρηγορότερα
απ’ την σκέψη σου ως την πράξη σου
μιας και καμία τέτοια δεν έχω δει
αναρωτιέμαι αν περιμένεις να με δεις
μετά σκέφτομαι πως
λολ
ούτε καν
δεν εκτιμάς όσα σου δίνω
μάλλον είναι η δική σου έννοια στο “ανεκτίμητα”
σου χαρίζω την αναισθησία μου
να βγάλεις τα υπόλοιπα βράδια σου
και συ
τρέχεις στα νοσοκομεία
απο βλακεία
δεν θέλω ρε παιδί μου να με νοιάζεσαι
απλά πες μου μια δικαιολογία επαρκή
να ξέρω
τί ποσοστό απόρριψης δικαιούμαι να βιώσω
κουρνιάζω στους ώμους των αγνώστων
σαν παπαγάλος
μαζεύω τα χεράκια σαν άλλος Trex
και λυγίζω τα γόνατα μου
ψελλίζοντας
“α νιντ λοβ”
καμία όρεξη δεν έχω τώρα να σε ψάξω
αφού έρχεσαι μόνος σου
απλά μετά ξεχνάς
να πατήσεις το continue
όταν τελειώνει το loading
τέλος πάντων
βαριέμαι
