το ζήσαμε και σήμερα

δεν ξέρωι τί είναι αυτό το “καλά”

μην με κουράζεις εαυτέ μου

απλά ζήσ’το

είναι τόσο τεχνοκρατικό αυτό το

“είμαι καλά” -ζορίζομαι

το να αναπνέεις χωρίς να δυσφορείς

μάλλον

δεν είναι δα και κάτι τόσο σπάνιο

ε;

αν κατάλαβα σωστά δηλαδή

γιατί τόσο καιρό 

που κάθε εισπνοή ρούφαγε λίγο απ’ την ψυχή μου

και κάθε εκπνοή φάνταζε λύτρωση οδεύοντας

στον προορισμό

την γλυκιά στερνή γωνιά

αν κατάλαβα σωστά λοιπόν

όσο σας έβλεπα να ζείτε γύρω μου

μάλλον το καταφέρνετε και σεις

το να μην είναι κάθε μέρα

ένα σύρσιμο σε χωματόδρομο

επίπονο και επώδυνο

με μπλέκει φουλ αυτός ο ήλιος

γιατί στεγνώνει κάπως

την θλίψη

εξατμίζεται πριν κυλήσει στο μάγουλο

και όσο δεν την γλείφω

δεν υπάρχει

κατάλαβες γλυκέ μου και συ

όσο δεν την γλείφω δεν υπάρχει

είμαι άπιστη πια

μπορώ μόνο να πιστέψω με την γλώσσα

εσύ τρομάζεις

που δεν ντρέπομαι να σου το λέω

και γω πληγώνομαι

που δεν με ξέρεις ούτε λίγο

οι άνθρωποι είμαστε τόσο περίεργοι

απρόβλεπτοι

αλλόκοτοι

και οι ζωές μας μοιάζουν τόσο με ταινίες

ή σωστότερα

θα γινόντουσαν οι πιο ατμοσφαιρικές

αν απλά

ξεστομίζαμε όσα νιώθουμε στα μπαμ

με έφτυσες και κόλλησες

μόνος σου κουράζεσαι και συ

να λέμε καληνύχτα με πολλά “α”

και να κλείνουμε τα μάτια

νομίζω τελικά

το ίδιο θέλουμε

σε βρίζω γιατί έτσι μου αξίζεις περισσότερο

μιας και ποντάρουμε μόνο

στους χειρότερους

αχ επαναλμβάνομαι

και όλο μου θυμίζω τα παλιά

λίγοι κακοί

και ένοχοι

τραγουδάω την πιο ωραία του ατάκα

θέλω να σε δώ και ας τα κάναμε σαλάτα

είμαι για να κόβω

αλλά κόλλα εσύ

ακούς;

και να δεις

που θα ξαναβρεθούμε.