Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

lick it lick it

εγω μικρή ήθελα να κάνω τις πιο πολλές
και τις πιο κουλ διακοπές
-κρατάμε το πολλά και το κουλ-
να ΄χω το πιο έντονο σημάδι μαγιώ στην πλάτη
και σαφώς να ‘χω κάνει τα περισσότερα μπάνια

τώρα ούτε μαγιώ φοράμε ούτε τα σημάδια τα βρίσκουμε κουλ
και γενικά δεν λέμε κουλ
μόνο κλάην και τσίλ

η νονά μου έλεγε
πως μετράει τα καλοκαίρια της σε παγωτά και συναυλίες
το ‘χα βρει ξενέρωτο

κατέληξα
να μετράω όμως και γω το καλοκαίρι μου
σε ‘πάγο-κρέμα’
είναι κάπως θλιβερό και ευχάριστο οι συζητήσεις μας
να είναι κολάζ απο στίχους του λεξ
και να μας βρίσκει πάλι το ξημέρωμα κλαμμένες
να κοροϊδεύουμε τα όνειρα που δεν κάνουμε

κρίμα που ο θεός είναι κοντός
γιατί δεν μ’ αρέσουν οι κοντοί

και κρίμα 
που το σαγόνι μου με πείθει διαρκώς για κάτι
που δεν ξέρω

τ’ όνομα της μάνας μου είναι nasty
τί περίμενα απο μένα

προφανώς αναζητώ την πιο αργή διείσδυση
γιατί το περιβάλλον γύρω
για να ‘ναι προστατευτικό
έχει υπερβολικά υψηλό  ιξώδες

προσπαθώ να κλείσω τα αυτιά μου
για να μη χάσω τα μαλλιά μου
και να μην ξεχνάω πως δεν έχω άλλα πόδια
μ’ αυτά θα πορευτώ
οπότε
προσοχή.

σε άλλα νέα
δεν έχω νιώσει ποτέ πως με κοιτάς
με βλέμμα πέραν της γλύκας
της περιέργειας
και της παιδικότητας που δεν παραδέχεσαι
γιατί η φροντίδα σε τρομάζει τόσο
που την αποστρέφεσαι.

η γλώσσα μαζί με άλλη γλώσσα στον χώρο ανάμεσα στα δύο στόματα
είναι τόσο αδιάφορες
όσο ο ήχος απο δύο στόματα που μιλάν άλλες γλώσσες και δεν ενδιαφέρονται καν να επικοινωνήσουν.

το καλοκαίρι μου λιώνει και τον ειρμό

μουυυυυυυυτς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου