πηγαινοέρχεσαι
μετανιώνοντας
στα μονοπάτια που κάποτε έτρεξες
πηγαίνεις νύχτα με κουκούλα
μην τύχει και σε δουν
κοιτάς όσα είχες αφήσει εκεί
και φεύγεις πριν βγει ο ήλιος
απειλώντας το φεγγάρι
μην τολμήσει να σε δώσει στεγνά
τί να σου κλάσει μωρέ το λουζέρι
pale χλωμάδες και σχεδόν πάντα στο demi
-άμα θέλαμε τέτοια θα χαμε γκομενο-
δεν ξέρω να σου πω και πολλά
έρχεται πάλι αυτό το κύμα
παίζει φέτος να με πνίξει
δε γαμιέται
και αν πεθάνω
πέθανα
καλύτερα θλιμμένη
παρά
παγωμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου