αν έγραφα όντως πόσες φορές τη μέρα σε μισώ και πόσες σε λατρεύω
θα είχα ήδη αντιληφθεί πως είναι αδύνατον να φταίς έστω και ελάχιστα
θα είχα ήδη αντιληφθεί πόσο ανάγκη σε έχω
για να επιβιώνω στοιχειωδώς
θα χα αναγκαστεί να παραδεχθώ πως μόνο που υπάρχεις πρέπει να είμαι ευχαριστημένη και να κάνω τουμπεκί
όπως επίσης πως είμαι ξεκάθαρα τρελη με το να πιστεύω πως καταλαβαίνεις τί συμβαίνει
και επιλεκτικά αδιαφορείς στοιχηματίζοντας πόσο σύντομα θα φτάσω στην αυτοκτονία
λοιπόν μάθε θα πεθάνω δίπλα σου
θα πεθάνω αν μαφησεις να σερωτευτω οπως σου πρεπει
τότε ναι
τότε θα πεθάνω
ως τοτε δεν επιθυμώ
ούτε έρωτας ούτε θάνατος
αυτα πάνε μαζί
όποιος το αρνείται ας διαβάσει ή ας ζήσει
δεν είμαι σίγουρη για την διαφορά
στους ευφυείς ταλαίπωρους
θα φταίς αν δεν πεθάνω και αυτό είναι καταδίκη
γιατί η ύπαρξη διψά για τη στερνή γωνιά του θανάτου
και τη στερνή γωνιά του έρωτα
αν δεν ανακουφιστώ θα φταίς
αν καταδικαστώ σε αιώνιο κόλαση ζωής θα φταίς
γιατί θα είναι ζωή σε αυτό το βασίλειο ανηδονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου