και ουάου γενικά

άκουσα το μετρό να έρχετιαι με τα μάτια ακόμα κλειστά ξαπλωμένη

έσυρα τη μαύρη μου ψυχή ψάχνοντας μαύρα ρούχα να με σαβανώσω

έκανα σπρίντ στο ένα χέρι και στο ένα πόδι 

κατέβηκα απο τις ανάποδες σκάλες στο μετρό

και πήδηξα μέσα

έχοντας 200 παλμους και αναψοκοκκινισμένη

προσπαθώντας να το παίξω απεγνωσμένα κουλ

ενώ όλο μου το σώμα παλλόταν απο την ξαφνική υπερδιέγερση απο την απάθεια των εφιαλτών

και ήσουν μπροστά μου

λες και δεν φτάνει η δυσλεξία που παθαίνω όταν αγχώνομαι,

έτρεμα ολόκληρη και κόντευα να πέσω επειδή οι πατούσες μου είχαν τρέξει τόσο για να μείνουν ξαφνικά σταθερές και οι τετρακέφαλοι μου ήθελαν να χορέψουν

γιατί με ένα μαγικό τρόπο 

τα ισχία μου είχαν όντως αποκτήσει ελατήρια τελευταία 

και τα πόδια μου δεν άντεχαν να στριμώχνονται στον κόσμο

και μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό

εσύ εκεί

να περιμένεις κάτι που εγώ δεν ξέρω και δεν έχω

γιατί εδώ;

γιατί τώρα;

γαμώτο

εσύ τί δουλειά έχεις εδώ;

εγώ πήγαινα,

να… 

εμ..

“Γεια”

κατάφερα να σου χαμογελάσω και μετά εξαφανιστήκαμε λόγω του κόσμου

πρώτη φορά η κονσέρβα με ξεάγχωσε

αλλά εσύ με έβλεπες και δεν ξέρω τί σκεφτόσουν

εγώ δεν τολμούσα καν να γυρίσω προς τα σένα

και μετά

να χαθήκαμε

και γω σκεφτόμουν πού να ‘σαι

-ε, κάπου θα ‘σουν

και σε περίμενα

και ήρθες

και ουάου

είσαι ουάου

επειδή ήρθες ξερωγώ καιταλοιπά

και ουάου γιατί κάπως δεν χαλιέμαι και ουάου γιατί κάπως δεν πνίγομαι

και ουάου γιατί κάπως θέλω να ζήσω μετά απο καιρό

και ουάου γενικά γιατί

ουάου ξέρωγω

αλλά γιατί δεν μιλάμε πχια;
φάση είναι τέλειο να μιλάμε

έλα να πάρουμε τους δρόμους άγνωστε περίεργε

εξαφάνισες κάτι τεράστια πράγματα απλά επειδή δεν είσαι φάντασμα

και ουάου γενικά

και ξαφνικά ανοίγω τα μάτια και υπάρχεις

ούτε μπροστά ούτε πίσω

                                             δίπλα

                    δίπλα

ουάου

                                                           δίπλα

σκηνικό τρελέ μου σκηνικό

φάση, παίζει και να είχα να νιώσω έτσι απο τότε που πίστευα στον έρωτα.