βάζω στην μηχανή του κιμά τ’ απωθημένα μου
στο μπλέντερ τα ψυχολογικά
και ταϊζω άδεια τετράδια
γόνιμες είναι οι σκέψεις μου
και οι σελίδες μου εγκυμονούν κινδύνους
και γεννάνε καταδίκες
τρυπώ τα εξώφυλλα απ’ τα βιβλία
και τους περνάω κορδόνια απο τότε που πήγαινα γυμνάσιο
μ’ αυτά πορεύομαι
και πάντα προτιμούσα τα παπούτσια με κορδόνια
έτσι εξηγώ εγώ αυτό το βίτσιο
γράφω στις σόλες μου στιχάκια
και μετράω σε πόσες μέρες σβήνονται
θυμάμαι να μην πιστεύω σε λέξεις
όπως και στον έρωτα
σβήνει πριν καν το καταλάβεις
υπάρχει παντού
μα δεν έχει και τόση σημασία
λατρεύω τα σκισμένα παπούτσια
τα φθαρμένα βιβλία
τις λέξεις και τον έρωτα
παρότι κανένα απ’ αυτά δεν μ’ έκανε να σε ξεχάσω
μόνο να σε θέλω περισσότερο
ήταν όλοι μαζεμένοι την ώρα εκείνη
μα εγώ πάλι σ’ άλλο κόσο είχα κλειστεί
η ευτυχία είναι κρυμμένη μπροστά σου
και συ νιώθεις τυχερός που την ξετρύπωσες απο το πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου