Τί έχω πάθει ούτε που θα το πιστέψεις.
Ναι εγώ που με ήξερες έτσι ευαίσθητη, συναισθηματική και ντροπαλή, εγώ κατέληξα να αναζητώ την ηδονή με κάθε ευφάνταστο πιθανό και απίθανο τρόπο, μήπως και καταφέρω να ξαναμπώ στην φάση ‘ έχω και γω σεξουαλικότητα’.
Οι φαντασιώσεις έχουν ξεπεράσει προ πολλού το πλαίσιο του υποκατάστατου, είναι μονόδρομος, όσο πιο ακραίες τόσο πιο αποτελεσματικές.
Πλέον δεν φαντάζομαι κανέναν άνθρωπο, μηδενικό ενδιαφέρον, μηδενικός ενθουσιασμός και αποδόμηση. Οπότε σώματα κολλημένα σε κάθε λογής επιφάνεια, πρόσωπα τρίτα τέταρτα πέμπτα και αξεσουάρ ανάλογα.
Ιδρώτας, γλώσσες και μηχανές.
Ένστικτα στο καζάνι της λήθης
και κάθε φορά στο τέλος,
τσιγάρο με την τέφρα των ονείρων μας, του κόσμου μας.
Αν δεις τη ζωή απο μακριά, εμπειρίες και ιστορίες είναι όλα οπότε καλά το πάω μάλλον.
Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά, συνεχίζουν κατα βάση να συμβαίνουν στο κεφάλι μου.
Έχω πολλές ιστορίες να σας πω, κάποιες συνέβησαν και στην πραγματικότητα πάντως.
Με πλησίασε ένα κορίτσι ενώ καθόμουν στο πάρκο και κοίταξε το τετράδιο μου.
Είχα ζωγραφίσει μια κοπέλα, που είχε ζητήσει απ΄τον παρτενέρ μου να την αφήσει ημιλιπόθυμη απο ηδονή και μετά να ασχοληθεί μαζί μου. Είχαμε συμφωνήσει και ζωγράφισα την σκηνή.
“Κοιμάται;” με ρώτησε.
“Ναι , και πριν κοιμηθεί είχε φάει παγωτό” της απάντησα αυτάρεσκα ελπίζοντας να μην ρωτήσει ποτέ τί παγωτό γιατί η καφρίλα μου δεν είχε όρια και θα της έδειχνα την προηγούμενη ζωγραφιά μου με εκείνο το παγωτό-πουτσάκι.
Ευτυχώς αρκέστηκε στην απάντηση μου και έφυγε.
Και ενώ όταν πέφτει ο ήλιος, όλοι οι πούτσοι κελαηδάνε, το μουνί μου ακόμα δεν λέει να βάλει μυαλό.
Του έχω εξηγήσει πολλές φορές πως όταν μιλάς μέσα στο υγρό κανείς δεν σ’ακούει, αλλά αυτό συνεχίζει να αφυδατώνεται άσκοπα και κανείς δεν δίνει σημασία σ΄’ ένα μουνί που ανοίγει διάπλατα για να φωνάξει μα αποτυγχάνει παταγωδώς, κανείς δεν το ακούει και απλά ρισκάρει τον πνιγμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου