Σκαλώματα και έλεγχος

Σκαλώματα. Τα τρώς συνήθως όπως και τα μούτρα σου. Σε ανύποπτο χρόνο, αναίτια και εκνευριστικά. Ακριβώς την ώρα που δεν πρέπει και κυρίως ενώ δεν είχες ψήγμα πρόθεσης. 

Σκαλώματα. Σαν αυτά που σε κάνουν να επιμένεις και να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο, να ξενυχτάς και να χαλιέσαι.

Σκαλώματα. Σαν αυτά του ίντερνετ που σε κάνουν να σιχτιρίζεις με τις ώρες ή σαν αυτά πουσε προδίδουν τις χειρότερες στιγμές.

Όλη μου η ζωή ένα σκάλωμα, μ΄έναν άνθρωπο, ένα μια ασχολία, μια καφρίλα, ένα στόχο. Ένα σκάλωμα συνήθως αυτοκαταστροφικό και σχετικά επώδυνο εκτός αν μιλάμε για τα σκαλώματα με σειρές που σε κάνουν να ξενυχτάς και να ξεροσταλιάζεις αναψοκοκκινισμένος μπροστά απ την οθόνη για ώρες.

Κάτι σκαλώματα που σε σπρώχνουν στις πιο μεγάλες συνειδητοποιήσεις, που σε οδηγούν σε αυτόν τον βράχο του Βασιλιά των Λιονταριών και σου δείχνουν τον εαυτό σου, σου λένε όσα βλέπεις εκεί σου ανήκουν, τρομάζεις και χαίρεσαι μα ξέρεις πως θα τα εξερευνήσεις μόνο αν τα περπατήσεις.

Σκαλώματα, που μπορείς να αποφύγεις ή να αγνοήσεις, που σε προστατεύουν και σε κάνουν να ζεις μια φυσιολογική ζωή ή αλλιώς, σκαλώματα που σε σπρώχνουν να πας εκεί που πάντα ήθελες.

Αντί για σκαλώματα, μπορεί κανείς να πει πολλές λέξεις. Μικρή σημασία έχουν όμως. 

΄Άλλωστε και η έννοια μια σύμβαση είναι. Σημασία εδώ έχει το πόσο μπορεί να σου αλλάξει την ζωή ένα σκάλωμα.

Και για αυτό είναι καλό, όταν μαγκώνει κάπου η ζωή σου όπως το φερμουάρ στην ζακέτα να κοιτάξεις πιο προσεκτικά πριν αρχίσεις να ανεβοκατεβάζεις με μανία χαλώντας το εν τέλει ή απλώς διορθώνοντας  το με επίμονη και επαναλαμβανόμενη τυχαιότητα αν σταθείς βέβαια τυχερός και δεν πιάσεις και το δάχτυλό σου.

                                               ~ ~ ~

"Γιατί σκαλωνεις..καλα είμαι το χω"

Και πραγματικά δεν το ειχα.

Δεν το ειχα επειδη δεν ήθελα να το εχω, ήθελα να ξεφύγω, ήθελα να μην εχω τον έλεγχο και με ενα τροπο όπως πάντα παιζει στις ταινίες να πάνε ολα καλα.

Ατιμουτσικο ποτό,

Ατιμουτσικες καυλες,

Και αλλα πολλά που μπορώ να κατηγορήσω οταν το μυαλό μου λέει δεν αντέχω άλλο και απλά παραδίνομαι.

Δε χαλαρώνω.

Να μην χάσω τίποτα.

Να είμαι παντού μέρος, γιατί ετσι εχω μάθει να κάνω.

Να συντονίζω για να συντονίζομαι.

Δεν χάνω τον έλεγχο συχνά.

Αλλα οταν τον χάνω κάποια ουσία θα το εχει κάνει για μένα.

Γιατί οταν εισαι υπό την επήρεια , ολα μοιάζουν με ιστορίες συνομωσιών και όλοι οι άλλοι ειναι κακοί.

Μα ακόμα και οταν χάνω τον έλεγχο πειθώ τον εαυτό μου και τους άλλους ότι το χω.

Κυρίως τον εαυτό μου. 

Και αυτό στεναχωρεί τους άλλους.

Και ετσι οι άλλοι οργανώνουν το σχέδιο καταστροφής μου αφού θέλουν το κακό μου.

Το χω οταν κρεμιέμαι απο τον 3ο όροφο, το χω οταν πέφτω σε γυάλινα τραπέζια, το χω οταν αράζω με τα πόδια ανοιχτά στη τουαλέτα με τον ύψιστο λέγοντας του τα ψυχολογικά μου, αντί να τον φασωνω ανελέητα.

Τωρα νιώθω ότι μου κανεις επίθεση.

Ότι πας να με στριμώξεις και να νιώσω άσχημα.

Και συ μου απαντάς ότι ακόμα δεν εχω βρει τον έλεγχο, ότι τον εχω χάσει καιρό γιαυτο δε βρίσκω νόημα σε τίποτα και μου φαίνεται ότι δε ταιριάζω με κανέναν.

Οτι και καλα δεν υπαρχει Συνομωσία , πρέπει να ξεσουρωσω και να ξαναβρώ τον έλεγχο της _  .

Τι είπες;

Ότι με αγαπάς φουλ;

Τι ; 

Δεν σακουω.. 

Δεν εχει καλό σήμα..