Φαντασιώθηκα οκτώ φορες τον χωρισμό, εφτα φορές το κέρατο και έξι λεπτά ούρλιαζα απο ηδονή.
Το μετάνιωσα δέκα και το βούλωσα.
Την θέλω σου έλεγα και μες τα μάτια μου γραφόταν το όνομά της
Την θέλω για μενα μα τωρα πια αυτο ποτέ δεν θα 'ναι αληθινο
Κατα βάθος σκεφτεσαι πως θέλω εσένα για πάρτη μου και γι' αυτό κυνηγάω να την μαγέψω για να γίνεις πάλι η παλιά μου φίλη.
Σε ενα κόσμο γεμάτο γυναίκες θα ηταν βαρετά και προβλεπόμενα για μένα μα πού και πού ευχομαι να 'ταν έτσι.
Ίσως τότε ο κόσμος να 'ταν τόσο διαφορετικος που δεν θα υπηρχαν στερεότυπα σαν τα δικά μας αλλά αλλιώτικα που αν στα πω θα με περάσεις για κοριτσάκι μεταλλαγμένο απο εξωγιηνους.
Αν όλων οι επιθυμίες γινόντουσαν πραγματικότητα τωρα θα 'μασταν τρεις αχώριστες φίλες που θα παίζαμε και θα ξενυχτούσαμε με ιστορίες. Θα σας πειραζα θα μου λείπατε και θα σας έκανα μεγάλες αγκαλιές.
Όσα κάνω και τώρα δηλαδή μόνο που κανενός μας οι επιθτμίες δρν έχουν πραγματοποιηθεί.
Κλείνω το κινητό μου να γλιτώσω τις ταχυπαλμίες και χάνω τις ευκαιρίες μου.
Εικοσι ενός και ακόμα οι σκέψεις και τα θέλω μου παράνομα θεωρούνται απο την κοινωνία και απ’ τους γιατρούς.
Εικοσι ένα χρόνια τώρα δεν έχω αρκεστεί ποτέ σε όσα έχω και θέλω περισσότερο.
Αντί να με πω άπληστη με λέω ασυμβίβαστη και χαμογελώ μόνο με την ιδέα πως με σκέφτονται άνθρωποι που όμως δεν άγγιξα ποτέ.
"Άλλοι βλέπουν κι άλλοι αφήνουν σημάδια στα πρόσωπα" λέει το ένα τραγούδι "κοίτα με γαμώτο δεν γίνεται να μην το βλέπεις" το άλλο
είκοσι χρόνια στο περίπου, γλώσσα δεν έχω βάλει μέσα και όταν δεν έχω αυτιά και μάτια, έχω τοίχους
και όταν δεν έχω σάλιο έχω μολύβι, μελάνι και σπρέη.
Ευτυχώς που με μάιθανε να γράφω και μπορώ και ηρεμώ, οι σκέψεις μου οι παράνομες γίνονται κείμενα και το πουλάω σα στύλ το ότι θα ‘μενα άυπνη αν δεν έγραφα όσα με βαραίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου